Een handgeschakelde Toyota GR Supra voor de Europese markt, wie had dat nog durven dromen. Maar kijk, ondertussen is het echt zover en hebben wij uiteraard de kans gegrepen om deze coupé aan een test te onderwerpen.
Wil je onze testwagen in detail bekijken of de rijtest zelf ervaren? Bekijk dan onze video's onderaan dit verslag. Vergeet ook zeker niet gratis te abonneren op CarStan POV Driving en CarStan Visuals, de internationale YouTube-kanalen van Autotijd.be.
De vijfde generatie van de Supra is ondertussen al vier jaar op de markt. Veel valt er dus niet meer te ontdekken aan het ontwerp van onze testwagen. Toch neem je maar beter een kijkje aan de achterkant. Zie je daar een rode Supra-badge, dan weet je meteen dat het om een handgeschakeld exemplaar gaat. Ook de matte koetswerkkleur Moonstone White is trouwens exclusief voorbehouden voor het handgeschakelde topmodel. Een puntje van kritiek zijn de fake luchtroosters in de motorkap en op de flanken. Die maken het ontwerp onnodig druk en zijn helaas niet verdwenen op deze nieuwe uitvoering.
Monteer je een handbak in een sportwagen zoals de Supra, dan is de positie van de pookknop enorm belangrijk. Snel en nauwkeurig kunnen schakelen is namelijk een must. De bestaande middenconsole voldeed niet aan de ergonomische eisen van Toyota en dus ontwierpen ze gewoon een nieuw exemplaar. De handgeschakelde versnellingsbak is trouwens ook speciaal ontworpen voor de zes-in-lijn motor van de Supra. Geen handbak uit de BMW Z4 dus, waarmee de Supra wel zijn basis deelt.
In de eerste productiejaren van de Supra kreeg je standaard rood leder, maar sinds de komst van de handgeschakelde versie heeft Toyota dit vervangen door geelbruin leder. Dat is echter niet terug te vinden in onze testwagen. Die is namelijk uitgerust met het optionele zwarte Alcantara-pakket, inclusief witte en rode stiksels. Verder kun je wel wat BMW-elementen herkennen zoals het iDrive infotainmentsysteem achter een vrijstaand scherm van 8,8-inch. De BMW Z4 maakt ondertussen gebruik van een scherm van 10,25-inch. Jammer dat Toyota deze evolutie niet mee heeft gevolgd.
Het enige beschikbare uitrustingsniveau voor de Supra met handbak in België is de Live Lightweight. Aanpassingen zoals de handbak zelf en nieuwe 19-inch wielen leveren een gewichtsbesparing op van 21,8 kilogram. Het verwijderen van de lederen bekleding, lendensteun en elektrische verstelling bij de stoelen en een ander audiosysteem zorgen nog eens voor een winst van 16,5 kg. Een totale besparing van 38,3 kg lijkt misschien miniem, maar met een totaalgewicht van 1.577 kg helpen alle beetjes om de wendbaarheid van de wagen verder te verbeteren.
Zoek overigens niet naar een achterbank, in tegenstelling tot de GR86 is de Supra een rasechte tweezitter. Spullen kan je kwijt in de koffer met een volume van 290 liter.
De komst van een handbak gaat niet samen met een update voor de zes-in-lijn motor. Die krachtbron uit de schappen van BMW levert dus nog steeds 340 pk en heeft een maximumkoppel van 500 Nm. Bij de sprint van 0 naar 100 km/h moet deze uitvoering drie tienden toegeven op de versie met automaat. Het resultaat is een 0-100 tijd van 4,6 seconden en een elektronisch begrensde topsnelheid van 250 km/h. Het gemiddeld verbruik ligt volgens de WLTP op 8,8 l/100 km en de CO2-uitstoot bedraagt 198 g/km.
We zouden meteen vol lof kunnen spreken over het weggedrag van deze Supra, maar laten we voor de verandering eens starten met een minpunt waar je als potentiële koper dient rekening mee te houden. Zo bestaat in België het fenomeen van de parkeergarage met parkeervakken voor smalle wagens uit de jaren ’80 of met een linkerbuur die nogal creatief omspringt met de voorziene ruimte in zijn vak. Op zo’n momenten kan je de lange portieren van de Supra niet ver genoeg openzwaaien om elegant in te stappen. In- en uitstappen wordt trouwens nog extra bemoeilijkt door de brede heupen van de wagen.
Genoeg gezeurd nu: tijd om de startknop in te drukken. Wat onmiddellijk opvalt is dat de Supra weliswaar vrij strak geveerd is, maar zeker niet oncomfortabel wordt voor dagdagelijkse verplaatsingen. De afstelling houdt naar onze mening het midden tussen die van een GT en een circuitgerichte sportwagen.
Een vergelijking met de versie met automaat kunnen we niet maken (wegens niet getest), maar manueel schakelen voelt alvast erg juist aan in de Supra. Alsof de wagen altijd al zo op de markt moest gebracht zijn. De versnellingspook voelt ook geweldig in de hand. Dat zou trouwens deels te maken hebben met het feit dat Toyota 200 gram extra gewicht heeft toegevoegd aan de pookknop. Om je maar te zeggen, Toyota heeft op elk detail gelet om hier een echte rijdersauto van te maken. Missie geslaagd wat ons betreft. Het vermogen en koppel is ruim voldoende, de besturing is direct en ook op de zitpositie valt niets aan te merken. De limieten van deze Supra hebben we op de openbare weg niet kunnen vinden. Daarvoor zoek je beter een circuit op, al is hij daarvoor misschien een tikkeltje te comfortabel.
Nog een laatste puntje: hou er rekening mee dat deze standaard Supra de nodige aandacht trekt en duidelijk “Fast & Furious”-vibes afgeeft op enkele achterliggers. Daarmee bedoelen we: een achterliggende BMW 2 Active Tourer die even snel door een bocht probeert te gaan als jij (en daarbij gevaarlijk van zijn rijvak afwijkt), bumperklevende tieners of twintigers die verwachten dat je tegen hen gaat racen, ... Kortom: ben je iemand die van autorijden houdt, maar aandacht kan missen als kiespijn, dan kijk je beter uit naar een ander model.
De goedkoopste versie van de Toyota GR Supra blijft de 2.0 Turbo viercilinder met automaat en 258 pk. Hiervoor betaal je minimaal 53.155 euro. Zat je te wachten op de nieuwe 3.0 Turbo Lightweight met handbak van deze test, dan ben je 65.360 euro kwijt. Daarmee blijft de handbak wel voordeliger dan de 3.0 met automaat. Daar vraagt Toyota namelijk 69.185 euro voor.
Alle lof voor Toyota om op vraag van de fans daadwerkelijk een Supra met handgeschakelde versnellingsbak op de markt te brengen. En als ze iets doen in Japan, dan doen ze het goed. Schakelen is een waar plezier en ook op het stuurgevoel en weggedrag van deze coupé valt weinig aan te merken. Hij trekt enorm de aandacht in het verkeer, deze Supra, maar als dat je niet tegenhoudt dan is de zes-in-lijn met handbak wel de versie die je wilt hebben.
Pluspunten
- Handbak maakt verwachtingen waar
- Weggedrag
- Strak geveerd zonder oncomfortabel te zijn
Verbeterpunten
- In- en uitstappen i.g.v. smalle parkeerplaats of garagebox
- Zicht naar achteren
- Kleine koffer
Nuttige links:
Bekijk hieronder onze video voor de Toyota Supra. Vergeet ook niet gratis te abonneren op de internationale YouTube kanalen van Autotijd.be. Zo mis je geen enkele nieuwe video!
Autotijd.be maakt video's onder het internationaal label "CarStan" op YouTube.
